okumadım ama omik herhalde

) Şakir ağa dolaşmayı seven bi köy ağasıymış. Bi gün köyden iyice uzaklaşmış bir uçurumun yanında yürüyomuş. Birden ayağı kaymış tam düşecekken bi dal parçasına tutunmuş öylece kalmış. Bağırmaktan başka çaresi kalmamış. "Ula beni duyan kimse yohmii" diye bağırmış ama cevap yokmuş. yine bağırmış ve defalarca bağırmış ama hiç cevap yok. artık akşam olmuş ve ağa cok yorulmuş. Son bi kez var gucuyle bagırmıs. "Ula beni duyan kimse yohmiii" bi ses gelmiş. "Ben varım oglum". aĞa : "ula nerdesun senı goremıym" demıs. Ses: " ben senin yaratanınım" demiş
" Artık bırakabilirsin evladım bu kadar dayandın sana cennetten yer açtım hadi kollarıma gel " demiş. Ağa dusunmus ve sonra " Ula baska kimse yohmii" demiş.